خانم کولت رومان نویس (۱۸۷۳–۱۹۵۴): تأملی بر نقش غذا در آثار بانوی ادبیات فرانسه
کولت نویسنده نامدار و چهره محبوب ادبیات فرانسه، در جستجوی طعم ناب همان اندازه سختگیر و دقیق بود که در انتخاب واژگان مناسب برای خاطرات و رمانهای خود. او در منطقهای فقیرنشین در بورگوین رشد یافت و علیرغم اینکه بعدها به یکی از نمادهای اصلی زندگی پاریسی تبدیل شد، دلبستگی خود به طبیعت و فضای روستایی را همواره حفظ کرد.
غذا، جایگاهی برجسته در داستانهای حسی و غنی کولت داشت. وی در توصیف لذتهای سفره، مهارتی کمنظیر از خود نشان داد و بر این باور بود که حتی ابتداییترین مواد غذایی باید با دقت برگزیده شده و در بهترین شرایط ممکن سرو شوند. در جملهای مشهور مینویسد: «میوه باید ولرم و آب باید سرد در لیوان باشد؛ این است نحوهای که میوه و آب در اوج طراوت خود جلوه میکنند.» بیتردید، تربیت روستایی او در شکلگیری این نگرش طبیعی و اصیل نسبت به غذا تأثیر بسزایی داشته است.
دیدگاه کولت نسبت به غذا با تحسین سادگی و اصالت همراه بود. او آشپزیهای پرزرقوبرق و تصنعی را نمیپسندید و در جملهای مشهور تأکید میکند: «دور باد این همه برش زدن، خرد کردن، رنده کردن و پوست گرفتن از ترافلها! … ترافل را همچون سبزیجات بخورید؛ داغ و در مقادیر فراوان.» این توصیف، احتمالاً اشاره به ترافل بورگونی (Tuber uncinatum) دارد؛ گونهای از ترافل که در دوران کوته فراوان و مقرون به صرفه بود.
برای کولت غذا چیزی فراتر از طعم داشت؛ همچون مارسل پروست و داستان معروف مادلنهایش، او نیز غذا را سرشار از بار عاطفی میدید. هر لقمه برای او وسیلهای بود برای تجربه دوبارهی مکانها و لحظههای خاص، چه متعلق به گذشته، چه حال.